Etrafınızda binlerce kişi olmasına rağmen size bomboş gelen mekanlarınız oldu mu? Bizim var: Esentepe Kampüsü. 12 kişinin kampüsten ayrılmasıyla şuan koca arazi bomboş. Ne 300’ün vazgeçilmezleri aramızda ne de konteynırın demirbaşları yanımızda.
Özlem 20 günde bu kadar fazla hissetirir mi kendini? Fatih’in sürekli aramaları, Kerem’in okul içi koşuşturmaları, Erdem’in erken uyanmayışları, Burak’ın neşesi, Tarık’ın her zaman ki çıldırtışları, Ercüment’in taklitleri, Mahmut’un hiç bitmeyen devreleri, Elmalı’nın ve Muhammed’in güldürmeleri, Salih’in stratejileri, Şenol’un poryaları ve Resul’ün son dakika golleri…ve tabiî ki saatlerce süren toplantılarımız. Hangisini özlemedik diyebilirsiniz ki?
Kalmak gerçekten gitmekten daha zor. Siz bambaşka bir ülkede koşuşturma ile geçirirken zamanınızı biz buruda anılarımızla beraber sizin için endişelenerek geçiriyoruz. Gözümüz maillerde kulağımız telefonda… Gerçekten bir ekip olduğunu böyle zamanlarda daha kuvvetli hissediyor insan. 12 tane daha can taşıyoruz içimizde. Hop oturup hop kalkıyoruz her haberle birlikte.
Çabuk geçsin zaman artık şafak saymaktan yorulduk. Yarışın sonucu ne olursa olsun siz elinizden gelenin en iyisini yapıyorsunuz orda biliyoruz. Burada sizin için endişelenen, sizi özleyen, yolunuzu gözleyen yüzlerce kişi var unutmayın.
Gelin artık.. Sizi çok özledik… Ve hepinizi çok seviyoruz…
3 Responses
Eline Sağlık Nisa, Hani birde buna ek olarak, okuldan mezun olduysan, ve 2 saatcik kadar da uzak olsa mekanın, işe girdiğin için gidemiyorsan işte o zaman büsbütün yalnızsın demek oluyor, ama uzaklarda da olsak kalbimiz bir atıyor bunu biliyorum. Dostlarımız en yakın zamanda bize çok güzel haberler ve başarılar getirecekttir, biliyorum…
Haklısın Akif. esas yalnızlık okulu bitirip te Saitem’den uzağa düştüğümüz zaman başlıyor
yapmayin ya harbiden aglicam. gozlerim doldu.